Konflikt malarstwo – fotografia
Fotografia nie wprowadza żadnej hierarchii, zakłada, że każdy element na zdjęciu jest równy. Obraz fotograficzny ignoruje zupełnie transcendencję, przenosząc sacrum do trywialnego poziomu profanum: katedra zrównana zostaje w ten sposób z ziarnkiem piasku.
Po raz pierwszy, w fotografii, obrazy wypływają z tego świata i odnoszą się tylko i wyłącznie do niego. Immanencja zastępuje transcendencję.
Charles Baudelaire w 1859 r.: Fotografia to najbardziej śmiertelny wróg sztuki. Fotografie przystają do realności, a przecież sztuka powinna dążyć do ideału.
W połowie XIX wieku zrywając z transcendencją, fotografia powoduje radykalną zmianę w postrzeganiu świata. Wytwarza nową widzialność, gdyż rzuca na rzeczy nowe światło: jest ono bezpośrednie, uwolnione od wybiegów, filtrów i ograniczeń narzucanych przez boską moc i religijne dogmaty.
To nowe spojrzenie jest mniej naznaczona tradycją i przeszłością, a bardziej skierowane ku temu, co się stanie. Jest to spojrzenie egalitarne, usuwające na ignorujące istniejące dawniej hierarchie i wartości, jest to spojrzenie świeckie.
Na podstawie: Fotografia. Miedzy dokumentem a sztuką współczesną
