Autorem artykułu jest Grzegorz Gawroński

Wierzcie lub nie, fo­to­gra­fia 3D ist­nieje od po­nad 150 lat. Początkowo bardzo popularna, później trochę mniej, obecnie przeżywa swój renesans.

W 1838 roku pro­fe­sor Charles Wheatstone usta­lił, że lu­dzie po­strze­gają głę­bię gdy mózg łączy ze sobą dwa nieco różne ob­razy. Każde oko, od­dzie­lone od sie­bie o około 6 cm, wi­dzi świat w nieco in­nym aspekcie. Ta roz­bież­ność, w co wie­rzył Wheatstone, po­zwala nam wi­dzieć świat w trzech wymiarach. W tym sa­mym nie­mal cza­sie, pan Fox Talbot wy­na­lazł pro­ces utrwa­la­nia zdjęć na pa­pie­rze dzięki dzia­ła­niu światła.

Aby udo­wod­nić swoją teo­rię, Wheatstone wy­na­lazł in­stru­ment, który na­zwał ste­reo­sko­pem. Miał on umoż­li­wić zo­ba­cze­nie po­wią­za­nych ob­ra­zów tzw. stereografię. W ciągu pięć­dzie­się­ciu lat od tego mo­mentu, ste­reo fo­to­gra­fia wy­ro­sła na jedną z naj­bar­dziej po­pu­lar­nych form roz­rywki, sta­jąc się tak roz­po­wszech­niona jak te­le­wi­zja dzisiaj. W 1890 pra­wie każdy dom po­sia­dał stereoskop.

Popularność fo­to­gra­fii ste­reo spa­dła gwał­tow­nie po wpro­wa­dze­niu apa­ratu Kodak Brownie w 1900 roku. Od tego mo­mentu fo­to­gra­fia stała się na tyle łatwa, że do­tarła do sze­ro­kiego grona odbiorców.

Jednak po ko­lej­nych 50 la­tach 3D ma­nia po­wró­ciła. Wynalazek ko­lo­ro­wego filmu Kodachrome wraz z wpro­wa­dze­niem apa­ra­tów do zdjęć ste­reo, po­now­nie wzbu­dziło za­in­te­re­so­wa­nie  oso­bi­stą, ko­lo­rową fo­to­gra­fią 3D. w 1950 roku więk­szość płyt Viewmaster, ko­mik­sów oraz wiele fil­mów zo­stało wy­pro­du­ko­wa­nych w tech­no­lo­gii 3D. W 1960 roku po­ja­wiła się ka­mera Instamatic Kodak, która wraz z ko­lo­ro­wym Polaroidem jesz­cze pod­sy­ciła to zainteresowanie.

W ostat­nich la­tach 3D znów za­częło być po­pu­larne. Coraz po­pu­lar­niej­szą formą roz­rywki stały się filmy IMAX, a pu­bli­ka­cje mul­ti­me­dialne ta­kie jak Sport Illustrated i TV Guide sko­rzy­stało z 3D aby zwró­cić za­in­te­re­so­wa­nie czytelników. Mali Agenci 3D to pierw­szy po­pu­larny film w for­ma­cie ana­gli­fo­wym pro­du­ko­wany od po­nad dwu­dzie­stu lat. Pomiędzy 2005 i 2009 ro­kiem po­nad 25 głów­nych ty­tu­łów 3D Movie zo­stało wy­pro­du­ko­wa­nych dla co­raz licz­niej­szych kin wy­po­sa­żo­nych w spo­la­ry­zo­wane projektory.

Powszechne sto­so­wa­nie kom­pu­te­rów oso­bi­stych, apa­ra­tów cy­fro­wych i dru­ka­rek fo­to­gra­ficz­nych usu­nęło obec­nie wszel­kie prze­szkody dla do­mo­wej fo­to­gra­fii 3D. Dzięki wpro­wa­dze­niu cy­fro­wych apa­ra­tów 3D każdy, w mgnie­niu oka, może mieć swoje wła­sne fo­to­gra­fie 3D.

W ciągu ostat­nich trzech lat tech­no­lo­gia 3D zo­stała wpro­wa­dzona do lap­to­pów, mo­ni­to­rów, te­le­wi­zo­rów i wielu in­nych no­wych gadżetów.

W 2008 roku Misja 3-D wpro­wa­dzona przez 3-DiMedia wy­grała dwie naj­waż­niej­sze glo­balne na­grody dla in­no­wa­cji roku.

—

Grzegorz Gawroński Świat w 3D

Artykuł pochodzi z serwisu
www.Artelis.pl